De dekkingsgraad is de verhouding tussen de bezittingen en verplichtingen van de collectiviteitkring. Is de dekkingsgraad 100%, dan hebben we precies genoeg geld om alle pensioenen te betalen. Volgens de wet moeten pensioenfondsen echter ook over buffers beschikken zodat ze onvoorziene klappen kunnen opvangen.

De minimale dekkingsgraad bedraagt 105%. Daarnaast geldt er een vereiste dekkingsgraad van ongeveer 120%. Bij dit niveau wordt het fonds in staat geacht om grote schokken op de financiële markten te kunnen opvangen. Ligt de dekkingsgraad onder dit niveau, dan geldt een herstelplan.

In het herstelplan wordt beoordeeld of de dekkingsgraad naar verwachting zelfstandig (door o.a. rendement) binnen 10 jaar stijgt tot het niveau van de vereiste dekkingsgraad. Lukt dat niet, dan kunnen we verschillende maatregelen nemen om de financiële positie te versterken. We hebben de taak zo zorgvuldig mogelijk af te wegen wat dan de beste oplossing is: de premie verhogen, niet indexeren of in een uiterst geval de opgebouwde pensioenen verlagen.